Bugün- 1. Gün ( dream a little dream of me)
Merhaba, Bugün yolculuğumun ilk gunü. Yine de bir yolculuga çıkmışım gibi hissetmiyorum. Hoş oyle hissetmeli miyim ondan da emin değilim. Ama güne farklı başladığımı kabul etmeliyim. Ne mi? Mesela aylardır telde kaydettiğim bişeyler vardı. 9 Mayıs tarihli. Çok zor bir gündü. Hiç bu kadar savunmasiz oldugumu hatırlamıyorum. Çekip gitmek gibi bir opsiyonun olmadığında, boynunu egip olanları sadece izlemek, sessiz kalmak ve hatta gülümsemek zorunda oldugunda, taş yutmuş gibi hissediyorsun. Hatta o taşları nefes alırken de, gulerden de ağlarken de oyle derinden hissediyorsun ki icinde, başka hiçbir hisse yer kalmıyor. O kayıtları sildim. Hafızamdan silmek mümkün değil tabi. Ama her acı zamanla azalıyorken, ben neden daha fazla bu hatırlamak bile istemediğim yükü taşımalıyım diye düşünüp sildim. İyiydi. Sabah kuş seslerini duydum. Martılar, serçeler...su anda da bunları duyuyorum. Garip değil mı? Hep orada oldukları halde onları sadece duymak istediğimizde duyuyor olmamız? Bu duruma i